چرا وب‌لاگ؟ یا بهتر بگم چرا اینجا؟

قصد این را داشتم که نخستین پستی که در وبلاگم منتشر کنم علت چرایی انجام کارا توضیح دارم تا درآینده متوجه تغییرات بهتر شوم! تغییرات منظورم همان جمله معروف است که می‌گوید:

چی فکر می‌کردیم چی شد!

از سال ۱۳۹۶ تا اکنون به صورت ماهانه در آخر وقت‌ها تلاش می‌کردم که حال روزم را در یک فایل ورد به صوت یادنامه بنویسم تا هم تخلیه فکری شوم و هم تمرینی برای نگارش باشد. برای من واقعا تاثیر گذار بود،(شما فکر کنید که نگارش من چه افتضاحی بوده است که الان حس پیشرفت به من دست داده است ).

آز آنجایی که خواننده‌ای برای محتوای من وجود نداشت طبیعتا انگیزه کمتری هم برای تولید محتوا و ادامه روند نویسندگی بود. تصمیم گرفتم را برای به اشتراک گذاری دانش و تجربه نه چندان خودم وبلاگ راه اندازی کنم و دست به کیبورد بشوم. من پیشتر برای این کار از شبکه های اجتماعی هم استفاده می‌کردم که بعد از آنکه با کتاب تمرکز آقای دنیل گلمن آشنا شدم تصمیم گرفتم که وبلاگ خودم را راه اندازی کنم.

کتاب با این جمله که سال در ۱۹۷۷ توسط اقتصاددان برنده جایزه نوبل گفته شده است آغاز می‌شود و بیانگر همه چیز است:

در دنیای مملو از اطلاعات همچون غولی است که توجه افراد را می بلعد. از این رو، ثروت و غنای اطلاعات باعث فقر و کمبود توجه می‌شود.

هربرت الکساندر سیمون

گلمن در کتابش هیچ‌گونه از اینکه چگونه متمرکز شویم سخن نمی‌گوید! فقط در چندین فصل از مزایا متمرکز بودن و معایب عدم تمرکز به شکل کامل شرح می‌دهد. که براحتی می‌توانید متوجه تمرکز خود در کسب کار یا زندگی شخصی خود شود.

چند وقت پیش مستند World at War را نگاه می‌کردم که متوجه شدم یکی از علل شکست آلمان نازی همین عدم تمرکز ارتش آلمان بود.
در جنگ جهانی دوم، آلمان نازی دوبرابر تانک های جهان تانک داشت، اندازه تمام هواپیما های جهان هواپیما داشت ولی شکست خورد، چون در چند جبهه در با متفقین در حال جنگ بود. این داستان برای کسب‌کار‌ها نیز صدق می‌کند، مثل کسب‌کارهایی که پول و نیرو انسانی خوبی دارند ولی باز هم شکست می‌خورند، یک علت اصلی می‌تواند همین عدم تمرکز باشد.

و در آخر از آنجایی که نوشتن و تمرکز ارتباط خوبی باهم دارند، این جمله ناب هم احساس می‌شد.

می‌دانید نوشتن برای من چه معنایی دارد… نوشتن، به شکلی جدی به تمرکز و زندگی من شکل می‌دهد. می‌دانم که وقتی می‌نویسم، از وقتی که نمی‌نویسم باهوشترم؛ و همین‌طور وقتی می‌نویسم صادقترم؛ و احتمالاً انسان مهربانتری هم هستم

راسل بنکس